wierz-ufaj-yj

No mówią, że każdy koniec jest nowym początkiem. No niby kurwa jest ale czemu musze się tak szybko do wszystkiego i wszystkich przywiązywać?! I czemu ludzie nie widza tego co powinni widzieć?! Czemu oni nie widzą tego co dobrze?! Tego co prawdziwe?!?!?! Grrrr. 

No a takto u mnie okej tylko, że ZNÓW zawiodłam. Ja to już sama nie wiem. Teraz znów nie mogę doczekać się tego cholernego pierwszego. Nie. Nie żartuje.

Hmm może na to nie wygląda ale mimo wszystko dobrze mi. Tak jak wczoraj.

PS. Ojjj przeczytałam to i mam nadzieję, że era moich chaotycznych notek nie wróci....... :*

A wiecie co? Teraz jestem pewna.... Tak....

Nie mogę zamykać sie na ludzi! ?Jeśli rozbolewałabym to co się stało cały czas, zamknęłabym sie w domu nie poznałabym np. Karoliny, która jest zajebista! Musze poprostu dosłownie i w przenośni olać tych którzy na to zaslugują! Przecież nie wszyscy są tacy! Szkoda, że tak późno się o tym przekonałam... No ale przecież lepiej późno niz wcale!  Przecież jeszcze mam szanse... Musze ją tylko dobrze wykorzystać! Postaram się. :] Hmm wiecie jakby tak pomysleć to właśnie w tej nowej szkole będę mogła zacząć dużo rzeczy od nowa....! Damy rade! :*

Fajnie tak sobie wrócić do domu wieczorkiem, usiąść przed komputerkiem, odpalić muzyczkę i niczym sie nie martwić....  Żeby jeszcze było mało rodzice i pies pojechali na wieś do dziadków, jest spokój i czisza, świeczka tez się pali, myszka je swoją ulubioną kolbę orzechową, babcia mówi pacierz, jest mi dobrze... :) Heh w takich momentach ( a jest ich minimalnie mało) zawsze słucham "Jestem tu" ,"Nothing compares to you", "Ironic", "Crazy", i ofkors: "Damy rade"! Świetny zestaw nie? :] Czuję teraz, że mam siłe... Wspaniałe uczucie nieprawdaż?

Tak długo czekałam na ten wieczór i wreszcie go mam! Jest poprostu wspaniale! :) Bo małe rzeczy najbardziej cieszą..... :*

Wiecie ja za sobą poprostu nie nadążąm.... Jedenej chwili radość, zaraz smutek, łzy.... Tyle się dzieje.... A 1.09. to dopiero się zacznie.... Ale wkońcu mam wiare.... No niby mam ale coś czuję, że ona sie ze mnie powoli ulatnia....  Tak, powoli ale z każdym dniem jej we mnie coraz mniej...  Mam ufać? Ale w przez zdarzenia w przeciągu ostatnich dni nie wiem czy wogóle warto.... Przecież oni i tak zawiodą. Mam żyć? Żyje ale nie pełnią zycia, nie wiem co zrobić żeby było inaczej.... Zagubiłam się wtym wszytskim i teraz nie mogę się odnaleść.... Ale przecież... damy rade?! No podobno mamy dać... Pożyjemy zobaczymy.... Wszystko wyjaśni sie w sumie w poniedziałek... A więc pożyjemy zobaczymy....

PS. nie wiem czemu na tym blogu nie umiem pisac tak jak na poprzedim hmm może kwiestia przyzwyczajenia, wkońcu tamten był pierwszy :) Jakoś to będzie... :*

A więc to mój drugi blog na blogi. pl. Nie ważne kim jestem. Ważne, że tu będę czuła się lepiej.... Anonimowo hiehie :]

Kiedyś uszłyszałam bardzo mąrde zdanie: wierz, ufaj, żyj a kiedyś będziesz kochać. Ja wierze, zyje ale nie potrafie ufać... Jeszcze nie teraz... A co do miłości jest taki jeden ktoś.... Ktoś do kogo czuję coś silnego... Gdy o nim myśle czuje się tak... Tak... Ah nie umiem tego opisać! Ale cóż, ten osobnik nie czuje najwyraźniej tego dziwnego czegoś do mnie i vice versa ( jak to sie do cholery pisze?). Miło było ale czas na mnie :] Pozdrawiam Was cieplutko! :*